FAQ

Klimatyzator składa się z jednostki wewnętrznej (parownik + wentylator) i jednostki zewnętrznej (sprężarka + skraplacz + wentylator).
W jednostce zewnętrznej gaz (czynnik chłodniczy) jest sprężany przez sprężarkę, przepływa przez skraplacz, gdzie wentylator odbiera z niego ciepło. W jednostce wewnętrznej gaz ulega rozprężeniu, gdzie odbiera ciepło z pomieszczenia i wraca z powrotem do sprężarki.

Jeśli chcesz zamontować stały klimatyzator w bloku trzeba mieć zgodę właściciela budynku, zwłaszcza gdy jednostka zewnętrzna klimatyzatora będzie umieszczona na ścianie zewnętrznej lub dachu budynku. Rozwiązaniem jest montaż jednostki zewnętrznej na balkonie. Trzeba w takim miejscu zamontować klimatyzator w bloku, żeby jednostka zewnętrza (jej praca) nie była uciążliwa dla ciebie i sąsiadów. Nie montuj klimatyzatora w bloku na ścianie w pobliżu sypialni i innych miejsc, w których hałas mógłby przeszkadzać.

Tak - ponieważ gdy klimatyzator pracuje w trybie chłodzenia, na parowniku (chłodnica wykonana z miedzianych rurek z aluminiowymi lamelami) panuje temperatura od 0C do 100C - w tych warunkach następuje wytrącenie się wody z powietrza. Woda zabrudzona kurzem z powietrza ściekając z lameli parownika do odpływu osadza się na parowniku. Powstałe osady po pewnym czasie mogą stać się idealnym miejscem do rozwoju pleśni i grzybów. Bardzo ważne jest również utrzymanie zewnętrznego wymiennika ciepła - skraplacza w odpowiedniej czystości, gdyż zabrudzenia powodują zmniejszony przepływ powietrza, utrudniając pracę urządzenia i zwiększają ryzyko awarii. Profesjonalnie wykonana konserwacja musi zostać wykonana przy użyciu odpowiednich środków chemicznych, które zapewniają eliminacje zabrudzeń, będąc jednocześnie bezpiecznymi dla ludzi. Podczas konserwacji sprawdzane są również parametry pracy klimatyzatora. Regularne serwisowanie układu klimatyzacji zapobiega powstawaniu uszkodzeń i tym samym drogim naprawom.

Zanieczyszczenie powietrza w pomieszczeniu bardzo niekorzystnie wpływa na nasze zdrowie. Kurz, dym, bakterie, wirusy, pleśń, grzyby i gazy krążą po całym budynku, a energooszczędne technologie budowania domów i budynków zmniejszyły naturalną wentylację świeżego powietrza. Zmniejsza to koszty ich ogrzania lub chłodzenia, ale jednocześnie powoduje utrzymywanie się wysokiego poziomu wilgotności z powodu codziennej recyrkulacji tego samego powietrza i znajdujących się w nim zanieczyszczeń. Sposobem na zmniejszenie ich stężenia jest właśnie klimatyzacja, która wentyluje, filtruje i kontroluje wilgotność powietrza.

Wymiennik ciepła to "serce" centrali wentylacyjnej czyli rekuperatora. Stosuje się różne rodzaje wymienników:

• krzyżowy wymiennik ciepła,
• krzyżowo-przeciwprądowy wymiennik ciepła,
• obrotowy wymiennik ciepła,
• entalpiczny wymiennik ciepła,
• spiralno-przeciwprądowy wymiennik ciepła.

Zużyte powietrze z pomieszczeń systemem kanałów transportowane jest do rekuperatora, gdzie podlega filtrowaniu, następnie przechodzi przez wymiennik ciepła i wyrzucane jest przez kanał wylotowy na zewnątrz budynku. Świeże powietrze kanałem wlotowym zasysane jest do wnętrza urządzenia gdzie przechodzi przez filtry, które wyłapują zanieczyszczenia. Następnie powietrze przechodzi przez wymiennik ciepła, ogrzewane jest ciepłem oddanym przez powietrze usuwane. Podgrzane powietrze tłoczone jest następnie do wentylowanych pomieszczeń. Ilość powietrza nawiewanego oraz wywiewanego najczęściej jest jednakowa.

Nie może to być jedyne źródło ogrzewania. Rekuperator potrafi jedynie odzyskać większą część ciepła ze zużytego  powietrza wywiewanego z domu i przekazać je do świeżego powietrza nawiewanego, które w ten sposób ogrzewa. Nie jest jednak urządzeniem grzewczym. Brakującą w bilansie energetycznym ilość ciepła trzeba dostarczyć do domu bądź poprzez niezależny system ogrzewania, bądź poprzez podgrzanie powietrza nawiewanego oddzielną nagrzewnicą powietrza. Można zastosować do tego nagrzewnicę wodną mogącą współpracować z dowolnym źródłem ciepła, bądź elektryczną. Ponieważ jednak ilość powietrza wentylacyjnego nie jest duża, a powietrze nie może być cieplejsze niż 500C (przypiekanie kurzu), nie może ono przenieść dużo ciepła.